Spiritueel onderhoud
Surrender like nobody is watching
Gisteravond ben ik naar een prachtige watertempel geweest, gelegen in de bergen ten Noorden van Ubud, op weg naar een traditioneel Balinees zuiveringsritueel. Het was een pikzwarte nacht, een ‘no-moon/new moon-avond, wat het heel mysterieus maakte. De Bali energy was nog intenser voelbaar dan normaal. Terwijl ik in de auto zat op weg de bergen in met mijn ‘good-old-love-you-long-time vriend en Qigong-master Per van Spall, die zo genereus aanbood me door de komende purificatie te leiden, dacht ik na over de intenties die ik wilde stellen voor dit ritueel.
In principe is dat voor mij altijd min of meer hetzelfde; het oude loslaten, dat wat mij niet meer dient, zodat ik ruimte kan maken voor het nieuwe. Terwijl ik meeneuriede met een paar knallers uit de jaren 80 die Per in de auto aan het afspelen was, voelde ik een diepe drang om alle beperkingen in mijn leven los te laten, die te maken hadden met wat ik wel en niet kan zijn. Afgeleid van diepe programmering die (ik liet) gebeuren in mijn leven. Het diepe verlangen om mijn kracht terug te pakken, om te zijn wie ik weet dat ik ben, maar nooit volledig heb durven toelaten of omarmen. Kortom mijn intensie was: meer van ‘wie ik in de core ben’ omarmen en toe te laten, een onderdeel van mijn diepe verlangen om de mensheid zo goed mogelijk te begeleiden in hun ‘journey op aarde’ en ze te herinneren wie ze daadwerkelijk zijn, magical human beings!
Toen we in Tegalalang aankwamen, werden we begroet door een Mangku, de lokale priester van deze zeer oude hindoetempel, samen met een liefdevol stel dat verantwoordelijk is voor de Sebatu-tempel, die al generaties lang in hun familie is. Hoeveel mazzel had ik om een privé Balinese cleasing-ceremonie te mogen ontvangen onder begeleiding van deze krachtige zielen, die hun heilige temple alleen voor mij hadden geopenden #blessed.
Nadat we wat informatie over en weer hadden uitgewisseld, liepen we naar het verhoogde deel van de tempel, voor mij de meest heilige plaats van het complex, bewaakt door een 5/6 meter hoog standbeeld dat naar de hemel opsteeg, bedekt met mos en planten. Het gaf me het gevoel zo klein en toch zo krachtig te zijn, voelend dat ik niet alleen Irene ben, maar dat ik deel uitmaak van iets veel groters en dat ik ervoor kan kiezen om er op elk gewenst moment gebruik van te maken en in te tappen.
Terwijl Wayan en zijn vrouw de offergaven en bloemen aan het voorbereiden waren, begon de Mangku met zijn gebeden. We gingen achter hem op de grond zitten in meditatie en begonnen ons zoveel mogelijk ‘leeg te maken’, en ruimte te creeeren voor de Goden die de Mangku aan het oproepen was,. Krachtige energieën die zich vanavond met onze intenties zouden verbinden, om samen het hoogst mogelijke resultaat te bereiken. Binnen enkele minuten was ik zo ontspannen dat ik me bijna high voelde. Na zegeningen en het bedanken van de goden en voorouders voor hun komst, werd het ritueel bezegeld met heilig water, bloemblaadjes achter mijn oren en rijst op mijn voorhoofd, klaar om naar het volgende deel van de ceremonie over te gaan, de waterbaden.
Per legde me uit dat het waterbad aan de linkerkant de vrouwelijke energie representeerde, en aan de rechterkant de mannelijke. Je kon dit ook zien aan de beelden die boven elke fontein waren geplaatst, vrouwelijke figuren aan de linkerkant en mannelijke figuren aan de rechterkant. Ik stapte het water in, startend aan de vrouwelijke kant, omdat ik wist dat dat een ‘makkelijkere exersitie voor mij zou zijn. Het water was koud maar ook verfrissend. Naar aanleiding van de instructies van Per verwelkomde ik elke vrouwelijke beeld door met mijn handen in gebed naar haar op te kijken, me te verbinden met haar gezicht en energie, en te voelen wat ze voor mij zou vertegenwoordigen op dit punt in het leven. Ik vergat te tellen hoeveel van deze prachtige sculpturen me aanstaarden, maar ik denk rond 6/7. Terwijl ik van de ene naar de andere ging, was een van de belangrijkste ‘berichten’ die opdook: “you have got it all, maak het leven niet te ingewikkeld, sta boven de dingen die je naar beneden halen, vereenvoudig en geniet van het proces”. Dit gaf me een kalm en vrij gevoel.
geschreven door: Irene Hoff
